او قول داده بود که لیلا نمی رود / مال من است ، بی من از اینجا نمی رود
او گفته بود آدم و حواش می شویم / سوگند خورده بود که فرداش می شویم
او قول داده بود که موسی رفیق ماست / عیسی شهود پاکی دامان ما دوتاست
ترسی نداشتیم که از بت پرست ها / مردی تبر به دست فرستاد پیش ما
او قول داده بود فقط عاشق منی / علم منی ، شعور منی ، منطق منی
آخر خداست هر چه بخواهد چه خوب ، بد / بی اذن او که رود به دریا نمی رود
اما عجیب رود به دریا رسید و رفت / بر صورت زمخت زمین خط کشید و رفت
فردا رسیده است تو رفتی بدون من / حالا تویی که تشنه ترینی به خون من
فردا رسید آدم و حوا تمام شد / لیلا دوباره قسمت ابن السلام شد
لیلا دوباره قسمت ابن السلام شد / دیگر تمام شد گل نازم تمام شد»
موسی عصاش را سر ماها شکست و رفت / با هر دو دست زد سرمان را شکست و رفت
قوم یهود بود ، سراسر شلوغ بود / عیسی زبان گشود که لیلا دروغ بود
ایوب بر خلاف همیشه عجول شد / آتش کشید در من و باران نزول شد
مرد تبر به دست مرا ترک می کند / تنها بت بزرگ مرا درک می کند !
موسی عصای معجزه اش را غلاف کرد / دیشب خدا به ضعف خودش اعتراف کرد
دیگر خودم به جای خدا خالق توام / از این به بعد مثل خدا عاشق توام
اقراء ! به نام هر چه نمی دانی ازغزل / لیلای من نگو که پشیمانی از غزل
اقراء ! به نام لیلی و مجنون که قرن هاست / تمثیل های واقعی اشتیاق ماست
لیلا تو اولین زن مبعوث عالمی ! / چشم حسود کور . تو ناموس عالمی !
از ابرها بخواه که باران بیاورند / حالا بلند شو . همه ایمان بیاورند
از سرزمین ابرهه تا فیل می وزد / از روشنای چشم تو انجیل می وزد
حالا حجاز ، دامنه ی روسری توست / این سرزمین بچگی و مادری ی توست
با پیروان واقعی ات خالصانه باش / تبلیغ عشق کن غزلی عاشقانه باش
بیت المقدس تو همین چشم های توست / عشق آفریدگار تو هست و خدای توست
دور خودت بچرخ و خودت را طواف کن / دور لبان صورتی ات اعتکاف کن
لبیک لا شریک لبت جز من و خودت / لبیک لا شریک لبت جز من و خودت
لبیک لا شریک لبت جز من و خودت / لبیک لا . . .
" حسین پارسا منش "
مرهم نهاد نام تو بر زخم کاری ام ...
این روزها مریض شدم ... برگرد
ملال آورتر از تکرار رنجی نیست در عالم
، ,تو ,تمام ,خودت ,لا ,نمی ,من و ,تمام شد ,لبت جز ,جز من ,و خودت
درباره این سایت